بزرگنمایی:
روشندلان نیاز به وعده ندارند مسئولان در مقام عمل وارد شوند.
70 سال پیش، سازمان آموزشی،
علمی و فرهنگی ملل متحد یونسکو و همچنین شورای جهانی نابینایان، در نشستی مشترک،
قانون عصای سفید را تصویب و علاوه بر آن 15 اکتبر همزمان با 23 مهر را روز جهانی
عصای سفید نامگذاری کردند.
حق استفاده از تمام امکانات
رفاهی مانند دیگران، لزوم توجه رانندگان به عبور و مرور نابینایان، تشویق
نابینایان برای مشارکت اجتماعی و بزرگداشت این روز، بخش‌های اصلی قانون عصای سفید
است.
نوآوری‌هایی همچون عصای سفید
و خط بریل نقش مهمی در تسهیل آموزش به نابینایان و افزایش کارکرد اجتماعی آنان
دارد و می‌تواند رنج‌ها و آلام ناشی از نداشتن یکی از سودمندترین نعمت‌های الهی را
تا حدودی کاهش دهد با این حال نگاهی به تاریخ نشان می‌دهد که حتی پیش از ظهور این
ابزارها نیز نابینایان بسیاری در جامعه درخشیده‌اند و نقش‌های ارزشمند و مهمی را
پذیرفته و از میلیون‌ها بینا پیشی گرفته‌اند.
اما شاید آنچه امروزه بیش از
پیش روشندلان را آزار می‌دهد عدم توجه مسئولان به حقوق اساسی آنهاست که گرچه با
گذر زمان و پیشرفت‌های حاصله انتظار بر بهبود برخی از آنها بوده اما اقدامی از سوی
مسئولان امر در این خصوص صورت نگرفته است.
هر سال همزمان با روز جهانی
عصای سفید برنامه‌هایی برای روشندلان در استان‌ها و شهرهای مختلف برگزار میشود و
شاهد وعده‌هایی در این خصوص از سوی مسئولان هستیم و این دور هر سال تکرار میشود اما
شاید اندک از این وعده‌ها عملیاتی می‌شوند و بسیاری نیز به کلکسیون وعده‌های محقق
نشده مسئولان می‌پیوندد اما مسئولان باید بدانند روشندلان تشنه وعده نیستند و باید
در مقام عمل وارد شوند.
ارگان‌ها و سازمان‌های
مختلفی می‌توانند در ارائه خدمت و تسهیل امور روشندلان ورود کنند که متأسفانه این
حضور بسیار کمرنگ بوده و نابینایان با چالش‌های فراوانی در اشتغال، ازدواج و حتی تردد
در سطح شهر و مناسب‌سازی معابر مواجه بوده و هستند که رفع این مشکلات نیاز به عزم
جدی مسئولان و مدیران دارد.
گرچه امروز روشندلان با تحقق
"معلولیت، محدودیت نیست" توانسته‌اند در عرصه‌های مختلف از صحنه‌های
ورزشی تا عرصه‌های علمی و هنری خوش بدرخشند اما حضور بیشتر آنها در اجتماع و مشاغل
مختلف نیازمند تسهیل این امور به دست مسئولان بوده و باید نگاه ویژه‌ای به
روشندلان و مسائل مربوط به آنها شود.
اما آنچه بر همگان آشکار است
حق برخورداری روشندلان از امکانات و محیط شهری به اندازه سایر افراد جامعه است که
تحقق این امر نیازمند مناسب‌سازی معابر توسط شهرداری‌هاست که این امر در برخی شهرها
محقق شده و در شهری همچون همدان این مهم تنها در برخی معابر اصلی شهر عملیاتی شده
در حالی که روشندلان همچون سایر افراد اجتماع ممکن است در هر نقطه شهر رفت و آمد
داشته باشند و این امر مناسب‌سازی معابر شهری را بیش از هر زمان دیگری ضروری می‌کند
که باید مورد توجه و تأکید مدیران شهری قرار گیرد.
انتهای پیام/